میزان دینداری دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد و عوامل موثر بر آن در سال تحصیلی 90-89

هدف تحقیق حاضر سنجش میزان دینداری دانشجویان و شناخت عوامل جامعه شناختی تأثیرگذار بر این دینداری می باشد. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه فردوسی در سال تحصیلی 90-89 می باشد که تعداد آنها 19790 نفر است. ابزار سنجش پرسشنامه بوده و نمونه مورد استفاده، 200 نفر از دانشجویان می باشند که به روش نمونه گیری طبقه ای متناسب مورد گزینش قرار گرفته اند. یافته های پژوهش نشان داد که دینداری دانشجویان را می توان در حد متوسط به بالایی ارزیابی کرد (میانگین 57/3 در فاصله 5-1). متغیرهای اجتماعی شدن مذهبی و احساس محرومیت رابطه مستقیمی با دینداری داشتند و متغیرهای احساس بی عدالتی، طبقه اجتماعی- اقتصادی، سن و وضعیت تحصیلی رابطه معکوسی با متغیر وابسته (دینداری) داشتند. همچنین دینداری دانشجویان برحسب جنسیت آنان نیز متفاوت است. به طوری که میانگین نمره دینداری دختران در ابعاد چهارگانه دینداری و دینداری کل بیشتر از پسران بدست آمده است.